21 czerwca 2018 roku Rada Unii Euro­pej­skiej przy­jęła rewi­zję dyrek­tywy doty­czącej dele­go­wa­nia pra­cow­ni­ków. Przy­jęta dyrek­tywa ma na celu zapew­nie­nie uczci­wych płac i rów­nych warun­ków dla dele­go­wa­nia przed­się­biorstw lokal­nych w kraju przyj­mu­ją­cym, przy jed­no­cze­snym zacho­wa­niu zasady swo­bod­nego prze­pływu usług. Rada Unii posta­no­wiła jed­nak, że do czasu przy­ję­cia Pakietu mobil­no­ści z dyrek­tywy zosta­nie tym­cza­sowo wyłą­czona branża trans­por­towa. 
– Do czasu wej­ścia w życie Pakietu mobil­no­ści, zmiany nie obejmą trans­portu, który będzie pod­le­gał regu­la­cjom „sta­rej” dyrek­tywy. 
Na roz­strzy­gnię­cie naj­waż­niej­szych kwe­stii dla pol­skiej branży trans­por­to­wej będziemy musieli jesz­cze pocze­kać. Sytu­acja wska­zuje jed­nak, że wzrost kosz­tów pracy wydaje się nie­unik­niony. Wciąż nie wiemy, czy Pakiet mobil­no­ści wyłą­czy z prze­pi­sów o dele­go­wa­niu trans­port mię­dzy­na­ro­dowy i tran­zyt, co zade­cy­duje o kon­ku­ren­cyj­no­ści pol­skich prze­woź­ni­ków na rynku euro­pej­skim – komen­tuje Kamil Wolań­ski, eks­pert Ogól­no­pol­skiego Cen­trum Rozli­cza­nia Kie­row­ców (OCRK). 

Rada Unii Euro­pej­skiej uchwa­liła obo­wią­zek wypłaty peł­nego wyna­gro­dze­nia wg usta­wo­daw­stwa kraju przyj­mu­ją­cego pra­cow­nika dele­go­wa­nego, w danej gru­pie zawo­do­wej, zgod­nie z zasadą „rów­nej płacy za tę samą pracę w tym samym miej­scu”. Do tej pory obo­wią­zy­wała wyłącz­nie stawka wyna­gro­dze­nia mini­mal­nego wraz ze stawką za nad­go­dziny. Dodat­kowo pra­co­dawcy mają być zobli­go­wani do uwzględ­nie­nia wszyst­kich powszech­nie obo­wią­zu­ją­cych aktów okre­śla­ją­cych płacę, a przede wszyst­kim ukła­dów zbio­ro­wych pracy do obli­cza­nia wyso­ko­ści wyna­gro­dze­nia przy­słu­gu­ją­cego pra­cow­ni­kom dele­go­wa­nym. Czas dele­go­wa­nia rów­nież ule­gnie zmia­nie – Rada przy­jęła ogra­ni­cze­nie go do 12 mie­sięcy (z moż­li­wo­ścią prze­dłu­że­nia o 6 mie­sięcy). Po tym okre­sie (max. 18 mie­sięcy) pra­cow­nik ma być pod­dany w pełni prawu pań­stwa przyj­mu­ją­cego, a nie prawu pań­stwa, z któ­rego został wysłany do pracy. 
Po pod­pi­sa­niu przez prze­wod­ni­czą­cego Par­la­mentu Euro­pej­skiego i prze­wod­ni­czą­cego Rady ww. akt usta­wo­daw­czy zosta­nie opu­bli­ko­wany w Dzien­niku Urzę­do­wym Unii Euro­pej­skiej. Naj­póź­niej dwa lata po wej­ściu w życie powinny zacząć obo­wią­zy­wać w pań­stwach człon­kow­skich ustawy kra­jowe, przy­jęte w ramach trans­po­zy­cji tej dyrek­tywy. 

Dla branży trans­por­to­wej naj­waż­niej­szymi zapi­sami są punkt 15 pre­am­buły oraz arty­kuł 3 ust. 3. Według punktu 15 pre­am­buły: Z uwagi na wysoce mobilny cha­rak­ter pracy w mię­dzy­na­ro­dowym trans­por­cie dro­go­wym wdro­że­nie niniej­szej dyrek­tywy w tym sek­to­rze budzi szcze­gólne wąt­pli­wo­ści i trud­no­ści prawne, które mają zostać roz­wią­zane w prze­pi­sach szcze­gó­ło­wych doty­czą­cych trans­portu dro­go­wego, w ramach pakietu o mobil­no­ści, wzmac­nia­ją­cych rów­nież zwal­cza­nie oszustw i nad­użyć. 
Arty­kuł 3 ust. 3 głosi nato­miast: Niniej­sza dyrek­tywa ma zasto­so­wa­nie do sek­tora trans­portu dro­go­wego od daty roz­po­czę­cia sto­so­wa­nia aktu usta­wo­daw­czego zmie­nia­ją­cego dyrek­tywę 2006/22/WE w odnie­sie­niu do wymo­gów doty­czą­cych egze­kwo­wa­nia prawa oraz usta­na­wia­ją­cego szcze­gó­łowe zasady w odnie­sie­niu do dyrek­tywy 96/71/WE i dyrek­tywy 2014/67/UE doty­czące dele­go­wa­nia kie­row­ców w sek­to­rze trans­portu dro­go­wego. 
Z pełną tre­ścią przy­ję­tych zapi­sów zmian w dyrek­ty­wie można zapo­znać się na stro­nie Rady Unii Euro­pej­skiej. Mate­riały dostępne są w języku pol­skim.